آیا احساس تنهایی می کنید؟

احساس تنهایی یک واکنش هیجانی است. فردی که قادر نیست با دیگران ارتباط برقرار کند احساس می کند که از دیگران جدا شده است  و نمی تواند احساسات خوشایند، ناخوشایند، ترس ها و نگرانی های خود را با ما در میان بگذارید.

احساس تنهایی

احساس تنهایی همانند احساس کم رویی، ناتوانی اجتماعی محسوب می شود و هرکدام از ما در شرایطی احساس می کنیم که تنها هستیم. 

افرادی که درگیر این احساس می شوند کم کم متوجه می شوند که این احساس تمام جنبه های زندگی آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد و به تدریج از تمایلات اجتماعی و بین فردی آن ها می کاهد تا زمانی که تمایل به بودن کنار دیگران در فرد از بین می رود.

کم رویی، ناتوانی در برقراری ارتباط و تنهایی در اثر فقر ارتباطی است.

نکته قابل توجه در این مورد این است که احساس تنهایی همیشه به معنای کم رویی یا ناتوانی و معلولیت اجتماعی نیست. 

همان طور که احساس تنها بودن همیشه به معنای تنها بودن نیست.

ممکن است فردی در جمع آشنایان و دوستان خود احساس تنهایی کند ولی فرد دیگری می تواند در یک جمع کاملاً غریبه که واقعاً در آن تنها است، احساس تنهایی نکند.

به این نکته دقت کنید که به دلیل ویژگی های دوران نوجوانی احساس تنهایی معمولاً بیش تر در بین نوجوان ها رواج دارد.

احساس تنهایی ممکن است گذرا و موقت باشد و فرد به تدریج به روال عادی زندگی خود بازگردد. 

اما اگر این نگرانی ها، مشکلات، اضطراب شدید، فقر انگیزشی و فشار های اجتماعی ادامه پیدا کنند فرد عمیقاً احساس تنهایی می کند.

این احساس نه تنها باعث کم رویی می شود بلکه ممکن است باعث ایجاد اضطراب، افسردگی شدید، فرار از خانه، اعتیاد و حتی خودکشی شود. 

آیا احساس تنهایی باعث خودکشی فرد می شود؟

درصد بالایی از کسانی که خودکشی کرده اند یا اقدام به خودکشی می کنند تجربه تنهایی و رها شدن از سمت خانواده و دوستان خود را تجربه می کنند. بنابراین می بایست به طور جدی به این امر توجه کرد.

بدون شک در دنیای جدید مشکلات زیادی بر سر راه افراد قرار دارد. 

تحقیقات نشان می دهد که افراد معمولاً بیش تر از بیماری های روحی رنج می برند تا بیماریهای جسمی و این ناراحتی های روحی در طولانی مدت باعث ایجاد بیماری و آسیب های جسمانی می شود.

به طور مثال بیماری های قلبی معمولاً در نتیجه ی فشارهای عاطفی و روانی و روابط ناسالم بین افراد به وجود می آید.

شیوع کم رویی و احساس تنهایی

بحث در مورد کم رویی و درصد فراوانی آن با توجه به تعریف کم رویی و متفاوت بودن آن در جوامع مختلف، دشوار است.

اما می توان با یک آمارگیری ساده متوجه شد که پدیده ی کمرویی فوق العاده همه گیر است و می تواند دلایل مختلفی داشته باشد که به آن ها هم خواهیم پرداخت.

کم رویی در کودکان و نوجوانان شیوع بیش تری نسبت به بزرگسالان دارد.

بسیاری از افرادی که بر اساس تعریف های ارائه شده کم رو تلقی می شوند. به شیوه ای این امر را پنهان می کنند و سعی می کنند در برابر افراد همسن خود کم رویی خود را بروز ندهند.

در هر حال بروز کم رویی با توجه به ساختار جامعه، خانواده، موقعیت شغلی و مالی افراد می تواند متفاوت باشد.

حداقل پدیدار شدن کم رویی زمانی رخ می دهد که فرد فقط با مخاطبان آشنا مانند خانواده و آشنایان نزدیک رابطه دارد و حداکثر تبلور آن زمانی است که فرد باید در حضور جمع  صحبت کند و یا بحث را اداره کند.

تحقیقاتمرکز مشاوره ستاره که در این زمینه شکل گرفته است نشان می دهد که تمام افراد کمرو به یک شکل نسبت به شرایط اجتماعی یکسان واکنش نشان نمی دهند و میزان درجات کمرویی برای آن ها متفاوت است. 

شما می توانید برای راهنمایی تخصصی با مراکز برتر مشاوره فردی همچون "مرکز مشاوره ستاره" تماس حاصل کنید، رزرو وقت: 02122354282 و 02122247100 و  09035673050 و 09108347597